Zojuist had ik even zo’n ‘daar word ik blij van’ momentje.
Met de vakantie naar Tjechië in zicht zocht ik een goede iPhone / iPad powerbank. Je weet wel zo’n handig kastje waarmee je je telefoon of tablet kunt opladen als je niet in de buurt van een stopcontact bent. Ik had een tijdje terug al besloten welke ik wilde hebben en dus begon ik aan het bestelproces op pdashop.nl. Dat is een van de vele CoolBlue webshops.
Bij de iDealbetaling ging iets niet helemaal goed. Ik kreeg een wit scherm, geen foutmelding. Bedrag was afgeschreven, maar ik had nog geen bevestiging binnen en in mijn account stond de bestelling ook niet… hmmm maar even bellen dan!
“Op dit moment is het drukker dan normaal, het kan tot 4 minuten duren tot u geholpen wordt”. Oké, dat is overzichtelijk… Nog 5 wachtende voor u… 4, 3, 2, en uiteindelijk 1 wachtende voor me… en toen “Pling… een mailtje met de bevestiging…” Probleem opgelost voordat ik iemand van Coolblue aan de lijn had… nou mooi… dus ik hang op.. word ik nog geen seconde later teruggebeld… “Met coolblue, u had ons gebeld en de verbinding werd verbroken…”. Kijk dat is nu service waar ik blij van word. Top gedaan mensen van Coolblue!
Zo… dat was weer een lange adempauze. Niet dat er niets gebeurd is in de tussentijd, maar het is er gewoon niet van gekomen om erover te schrijven. Maar nu heb ik een praktische aanleiding (ik moet uitzoeken hoe iets werkt binnen deze website) om een update te schrijven.
Evi
Mijn rol als jonge vader (Evi is nu 15 maanden) en die van Manon als jonge moeder, is op dit moment met ruime afstand de belangrijkste in ons leven. En dat is geen gemakkelijke rol. Maar wel de allerleukste! In vogelvlucht: de eerste lachjes, de eerste woordjes (‘papa’ was haar eerste…), de eerste keer echt ziek: 40 graden koorts… Poep die buiten de oevers van de luiers trad… ondergekotste bedjes, t-shirts, papa’s… ALLEMAAL LEUK! Echt waar! Ook om 3.00 uur ’s nachts. Of misschien moet ik zeggen… allemaal moeiteloos.. want voor ons meisje doen we alles. Maar voor ons is het dan ook een ‘walk in de park’. Evi is een makkelijk meisje, slaapt door sinds ze 4 weken is, eet (meestal) goed, is vrolijk, sociaal, kunnen we overal mee naartoe nemen (diverse concerten heeft ze al heerlijk zitten luisteren)… kortom: we zijn gezegend met zo’n kanjer. En deze week zette ze haar eerste stapjes!
De rest…
Naast papa ben ik natuurlijk ook nog partner, ondernemer, zoon, schoonzoon, vriend… En dat is soms wat lastiger. De rol van partner is niet zo’n probleem, Manon zit natuurlijk in hetzelfde schuitje en we helpen elkaar eraan herinneren dat we niet alleen papa en mama zijn. Gelukkig hebben we goede steun van de oma’s en opa’s, zodat we zo af en toe lekker met z’n tweetjes kunnen zijn. Het enige waar we elkaar nog moeten vinden is de kinderopvang van Evi, wat me meteen brengt bij mijn rol als ondernemer!
Werken met een kleine die rondkruipt is geen succes. Dat was me al verteld en daar heb ik dan ook geen illusies (meer) over. Evi gaat nu twee dagen naar de kinderopvang, vier dagen is Manon thuis of begint pas laat en één dag is volledig papadag. Voor mij betekent t dat mijn werktijden elke dag/week anders zijn, iets waar ik me erg prettig bij voel! Ik heb gelukkig genoeg mogelijkheden om te werken, én kan heel veel genieten van mijn meisjes.
Om uit te wijden over de overige rollen… hmm dat wordt dan een wel erg lange blog 🙂 – Maar die rollen zijn allemaal even ondergeschikt! En gelukkig wordt dat veelal begrepen door mijn omgeving!
